-----------------
چند وقت قبل هم که رئیس جمهور ونزوئلا، آقای چاوز عزیز و نازنین، رفته بودند سازمان ملل متحد نطق کنند در اشاره به حضور جرج بوش در محل سازمان ملل در روز قبل فرموده بودند که شیطان اینجا بوده و بوی سولفور شیطان میآید و از این حرفها.
با توجه به اینکه ادبیات بکار رفته توسط روسای جمهور ایران و ونزوئلا بسیار شبیه هم هستند و این آقای چاوز و آن آقای احمدینژاد ظاهرا خیلی از مصاحبت با هم لذت میبرند، داشتم فکر میکردم که این دو بزرگوار در مذاکراتشان پشت درهای بسته چه مسائلی را با هم مطرح کردهاند. حدس زدنش مشکل نیست، فقط دلم بحال مترجم بدبختشان سوخت که یحتمل لباس تنش از عرق خیس شده تا کلمات و اصطلاحات چارواداری حضرات (خطاب به دشمنانشان) را برای یکدیگر ترجمه کرده.
وقتی این دو رئیسجمهور در مقابل دوربینها و خبرنگاران از چنین ادبیات «سولفور»ی و «چادر به کمر»ی استفاده میکنند، معلوم است که در خلوت بین خودشان دیگر برای فک و فامیل مونث و مذکر جرجبوش و دیگران باقی نخواهند گذاشت! بیچاره مترجم بدبخت که ناچار است اصطلاحات ناف به پائین کوچه پس کوچههای کاراکاس و تهران را به هم ترجمه کند و با هزار بار قرمز و نارنجی و سبز شدن توی چشمهای دو رئیس جمهور جهان نگاه کند و الفاظی را به زبان بیاورد که جلوی داداش بزرگهاش هم رویش نمیشده بگوید.
میگویم کتاب خاطرات حضرات پس از طی دوران ظلاللهیشان از زیر چاپ در آید دیگر چه شود! بوی گند سولفور تمام دنیا را برخواهد داشت و مردم مسموم از بوی سولفور میتوانند با خیال راحت بروند سرشان را بگذارند زمین و بمیرند.