---------------------
رييسجمهور گفت: ملت ايران دستآموختهي امام (ره) است و اهل تجاوز، ظلم نيست زيادتر از حق خود را نميخواهد ولي زير بار زور نميرود.
عبارت «دستآموخته» یا «دستآموز» از صفاتی است که برای «سگ» و یا دیگر حیوانات اهلی شده بکار میرود. از شان یک ملت بدور است که «دستآموخته» کسی باشد. این یک توهین آشکار به مردم ایران است. گمان نمیکنم حتی بسیجیان و حزباللهیها هم مایل باشند با چنین صفتی شناختهشوند.
در ضمن هنگامی از «ولی» در جمله استفاده میشود که دو قسمت جمله مخالف هم باشند مثلا «حسن آمد ولی کتاب را نیاورده بود» یا «باران میبارید ولی ما فوتبالمان را بازی کردیم». حالا عبارت اولیه که میگوید «زیادتر از حق خود را نمیخواهد» و دومی که بیان میدارد «زیر بار زور نمیرود» چگونه با هم مخالف هستند؟ بجای «ولی» باید در جمله از «و» استفاده میشد.
--------------------
وي با بيان اين كه درس ديگر امام اخلاق و مهرورزي بود گفت: امام عزيز ما مجسمهي اخلاق بود؛ چهرهي امام چهرهي عشق به محرومان و خدمتگذاري به ملت بود.
گمان کنم اگر بجای «مجسمه» از «تجسم» استفاده میشد بهتر بود. «مجسمه» چیزی است که از فردی میسازند و جائی نصب میکنند.
---------------------------
امام اهل سازش با فساد نبود، بر روي حق ميايستاد و از موضع حق خود عقبنشيني نميكرد، اما تحت تاثير جوسازيها قرار نميگرفت، در پي غوغاها و غوغاسالاريها راه خود را گم نميكرد و بر مواضع به حق خود ايستادگي ميكرد .
لغت «اما» نیز در جایگاه صحیح خود بکار نرفته است. بجای آن اگر «و» بگذارید معنای جمله صحیح و روان میشود. یک بار دیگر جمله را با بلند بلند با «اما» بخوانید و بعد با «و». خیلی تفاوت دارد نه؟
----------------------------
به كشورهاي منطقه نيز ميگويم مبادا، مبادا كه به رژيم صهيونيستي و حاميانش كه در حال غرق شدن در باتلاقي كه خود ساخته اند، كمك كنيد؛ چرا كه اين اقدام شما يك ننگ ابدي براي شما خواهد بود.
بعد از فعل «ساختهاند» جمله نیازمند فعل «میباشند» است. باز هم بلند بلند جمله ایشان را بخوانید و بعد یک بار «میباشند» را بین «ساختهاند» و «کمک» بگذارید و بخوانید.
---------------------------
وي افزود: من به رژيم صهيونيستي نيز ميگويم اگر دچار چنين خطايي شود و بخواهد جنگ جديدي را در منطقه و يا در كشور لبنان ايجاد كند بداند كه اقيانوس خشم ملتهاي منطقه طوفاني خواهد شد و ريشهي پوسيده شما را از اين منطقه بر خواهد كند.
رييسجمهور تاكيد كرد: ملت ايران به پيروي از آموزههاي امام (ره) ملتي صلح طلب، آرامشطلب و عدالت طلب است اهل تجاوز و زورگويي نيست، ولي زير بار زور نميرود.
خیلی جالب است. در نظر ایشان از یک سو ملتهای منطقه (و طبعا ایران) «اقیانوس خشم» دارند و بلافاصله میگویند که ملت ایران صلحطلب و آرامشطلب است. حال چگونه بزرگترین میزان خشم (=اقیانوس) را میتوان به ملتی صلحطلب و آرامشطلب نسبت داد چیزی است که من نمیدانم. باز هم به استفاده نابجا از «ولی» دقت کنید.
----------------------
رييسجمهور گفت: ملت ايران به قدرتهاي زورگو توصيه ميكند كه دست از جنايت و خودخواهي بردارد؛ دست از اشغالگري بردارد و راه دوستي با ملتها را برگزيند؛ چرا كه اگر اين دعوت حق پاسخ مثبت ندهند دست قدرت ملتهاي منطقه آنها را به زير ميكشد و شما به مانند فرعونها و نمرودها به خاك مذلت خواهيد افتاد.
در جمله ایشان «قدرت» جمع بستهشده به «قدرتها» ولی فعلهای «دستبرداشتن» و «برگزیدن» بصورت مفرد آمدهاند و بلافاصله «پاسخ دادن» بصورت جمع آمده. قاعدتا ایشان باید تمام این فعلها را جمع میبست. خودتان یکبار بخوانید و امتحان کنید.
فاصله دو عبارت «چرا كه اگر» و «اين دعوت حق پاسخ مثبت ندهند» نیازمند چیزی است. درست حدس زدید یک «به» کوچک و ناقابل که حذف آن معنای جمله را عوض کرده. ضمنا باز هم ایشان یکباره ضمیر اشاره «شما» را به وسط جمله پرتاب کردهاند بدون اینکه قسمت اول جمله خطاب به این «شما» باشد.