«کار، کار خودشان است. همه چیز از اول برنامه خودشان بوده. خودشان آمدند به ایرانیها گفتند بیائید این پانزده ملوان ما را اسیر کنید. ببینید الان چقدر جای پای تونی بلر محکم شد. اینها همه برنامه و طرح خود انگلستان بوده»
آن دسته از عزیزانی که به جملات بالا یا جملاتی از این قبیل اعتقاد دارند لطفا بفرمایند که این شیر پیر استعمار در کدامیک از مسائلی که در صد ساله اخیر با آن مواجه شده ضرر کرده؟ اصولا چگونه است که از دید این هموطنان، دلو استعمار همیشه سالم از چاه بهدر میآید؟ بالاخره انگلستان را هم آدمها میچرخاندند و میچرخانند و بشر جایزالخطا است. کسانی که به «توطئه و زد و بند پشت پرده» اعتقاد دارند آیا میتوانند یک مثال ارائه بدهند که روزی روزگاری قضیهای مخالف نقشه پیچ در پیچ امپراتوری از آب در آمده باشد؟
چرا ما فکر میکنیم که هرکاری «آنها» میکنند همیشه به نتیجه دلخواهشان میرسند؟ آیا این از مصادیق «خودباختگی» در مقابل بیگانگان نیست؟ اصلا چرا ما فکر میکنیم که ایران محور دنیاست و «آدم بدها» کاری ندارند الا اینکه از صبح تا غروب در کار ما موش بدوانند؟ آیا در مقیاس فردی به این نوع تفکر «پارانویا» نمیگویند و طرف را تحت درمان روانی قرار نمیدهند؟
اطلاعات این «کاشفان فروتن توطئهها» نیز بسیار جالب است. قسمت اعظم آن پیرمردهائی که دوران مصدق را دیدهاند و با آه و افسوس از آن دوران یاد میکنند و انگلستان را عامل سقوط دولت ملی ایران میدانند هنوز بعد از پنجاه و چهار سالی که از آن واقعه میگذرد نمیدانند فرق بین «بریتانیا» و «انگلستان» چیست. هنوز نمیدانند که آیا اسکاتلند جزئی از بریتانیاست و یا کشوری مستقل. سهل است که فرزندان متجدد آنان که در زمان انقلاب ۵۷ حدود ۲۵ تا ۳۰ سال سن داشتند و امروز همان انقلابی را که خود به راه انداختند «دسیسه خارجی» میشمرند هنوز نمیدانند که همان انگلستانی که برداشت تظاهرات راه انداخت علیه شاه (که به حمدالله و المنه حتی یکی از همین آقایان کشافالتوطئه جزء صفوف راهپیمائیها نبوده، اصلا و ابدا!!!!) و رادیو بی.بی.سیاش آدرس محل گردهمآئی روز بعد را به مخالفان حکومت میداد، آری همان شیر پیر استعمار در حال حاضر چند میلیون نفر جمعیت دارد.
مسخره است ولی اطلاعات بخش بزرگی از آنانی که انگلستان را دشمن ملت ایران میدانند درباره این «دشمن» وطن در حد یک کتاب جغرافی آموزش و پرورش خودمان هم نیست! معلوم است با این سطح دانش و آگاهی که این جماعت از دشمنشان (=انگلیس) دارند هرکس در انگلستان که یک کتاب تاریخ و یک کتاب جغرافی درباره ایران خوانده باشد برای حضرات تبدیل به چرچیل میشود و آنقدر دانش خواهد داشت (از دید ایشان) که در ایران توطئه کند. خجالت آور است. درباره «دشمن» هیچ نمیدانند و اینگونه فتوا میدهند که «بله، کار، کار خودشان است». نخیر، کار، کار انگلستان نیست. کار، کار نادانی ماست.