امیدوارم تمامی بازداشت شدگان هرچه سریعتر آزاد گردند. در این بلبشوی شورای امنیت و تهدید آمریکا و نا امنی شیعه وسنی در منطقه و خرابی اوضاع اقتصادی ایران، بازداشت این فعالان مشکلی را حل نمی کند که هیچ، با ارائه تصویری نامطلوب از ایران (که اکثرا برابر با اصل نیز هست!)، فشارخارجی بر حکومت ایران را دو چندان می کند.
اتفاقا اگر نماینده ای، وکیلی، وزیری کسی در میان این معترضان حضور می یافت و با صحبت با آنان و حداکثر دادن وعده سر خرمن (که کنتورندارد و کیلومترهم نمی اندازد در کشور عزیز ما) قضایا را به خوبی و خوشی فیصله می داد، می شد از این نمایش حسن ظن استفاده کرد و با استفاده از شیوه "توی بوق کردن" که رسانه های وطنی استاد آن هستند میان آنانی که درحال مذاکره برای تحریم بیشتر یا فشار شدید تر به حکومت ایران هستند اختلاف انداخت.
اما با این نمایش قدرت بجای نمایش حسن ظن، اکنون هرآنکس (=اروپا) که بخواهد بنا به مناسبات بازرگانی گسترده و بده بستان های آنچنانی روی میزی و زیر میزی در کار قطعنامه جدید علیه ایران خلل آورد، از سوی سازمانهای حقوق زنان در داخل کشور خودش تحت فشار قرار می گیرد که :"شما که می بینید با زنان در ایران چگونه برخورد می شود، چرا قدری حلقه را سفت تر نمی کنید؟"
لازم به ذکر می دانم که فعالان حقوق زنان در اروپا و آمریکا فوق العاده قوی هستند و می توانند به سه سوت مقامات کشورشان را به پای میز پاسخ گوئی بکشند. نمی دانم دادن وعده سر خرمن (مثل همیشه که به همه خلق الله داده شده) به آن بنده خداهای تجمع کننده جلوی دادگاه انقلاب اینقدر سخت است که برای انجام ندادنش یک اجماع جهانی جدید علیه خودمان بوجود آوریم؟
ظاهرا یک عده در داخل کشور بدشان نمی آید که حلقه تحریم و یا چماق جنگ بزند پدر خلائق را (و خودشان را) در آورد.