نگاهی دیگر، نگاه ما
خیلی وقتها در زندگی لازم است که از نگاهی دیگر به قضایا بنگریم، از زاویه‌ای جدید. نگاه ما باید نگاهی دیگر بشود و نگاهی دیگر نگاه ما
شوهر نمی کنی که نکن، دیگر اینقدر هوار هوار ندارد که
بابا خوب اگر قرار است قطعنامه شورای امنیت را قبول نکنید، نکنید. ولی چرا بلافاصله بعد از صدورش می گوئید قبولش نداریم؟ یک مدت بازی بازی بدهید همه را و ببرید و بیاورید و آنوقت همان یک هفته آخرش بگوئید نخیر قبول نداریم. حالا که بلافاصله علیه آن موضع می گیرید اینها هم در پشت پرده می نشینند و از همین الان مقدمات یار و یارگیری و بررسی و آماده کردن قطعنامه بعدی را آماده می کنند. ضمن اینکه مسئله دیگر حالت "ناموسی" پیدا می کند چه برای ایران چه برای شورای امنیت. قضیه تبدیل به پوززنی می شود.
فعلا 60 روز مهلت داده اند. می توان (علیرغم داشتن قصد رد آن) حداقل با پنجاه روز آن بازی کرد و شل کن و سفت کن در آورد تا به نوعی شاید بتوان شکاف انداخت در میان شورای امنیت. حالا با این نحو رد کردن قطعنامه بلافاصله پس از صدور آن، اگر کسی هم مانده باشد که بتواند به نوعی جلوی بدتر شدن قضایا را بگیرد (مثلا همان آفریقای جنوبی یا روسیه) آنها هم نمی توانند کاری بکنند. مرکب امضای اینها خشک نشده شما علیه شان شاخ و شانه می کشید. به چه بهانه ای خواهند توانست در برابر قدرتهای بزرگ از ایران حمایت کنند؟
واقعا نمی دانم که ایران می خواهد چکار بکند ولی انگار خیلی هم به دیپلماسی و مذاکره و این حرفها فکر نمی کند. عدم استفاده از دیپلماسی کشور را فقط در مسیر سرشاخ شدن نظامی قرار خواهد داد. بسیار مایل هستم بدانم شما (خوانندگان اینجا) برای خارج شدن از این بحران چه پیشنهادی می کنید.
مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin
نوشته شده در 4:39 AM توسط ققنوس.
0 comments

Free Blog Counter