فعلا که در حال یک مقدار استحاله فکری-علمی هستیم و غور و تفحص (حالا نه که خیلی از این عوالم هم سر در می آورم!). دارم سعی می کنم زبان پاک تر و مودب تری برای نگارشم بیابم. زبانی که گزنده نباشد و احترام مخاطب را نگاه دارد. یک مقدار هم کمتر توی ذوق مردم کشورم بخورد.
علی ایحال (این عربی دست از سر ما بر نمی دارد که نمی دارد!) اگر دوستان وعزیزان پیشنهادی دارند مثل اینکه قبل از نوشتن برو یک قدمی بزن و یا اینکه بابا شورش را در آورده ای در اینجا را ببند یا برو نوشته های فلانی را بخوان و از این دست لطف کنند با من درمیان بگذارند تا من بد بخت اینقدر توی دایره بسته دور خودم گیج گیج نخورم.
اگر هم فکر می کنید که همین شیوه نگارشم خوب است و آفرین و احسنت و از این حرفها، لطفا بیان نکنیدش که خودم می دانم که خوب است! ممنون شما. من بقال که نمی گویم ماستم ترش است. می خواهم بهترش کنم.
مثلا آمدم اینجا را باز کردم که طرز صحیح فکر کردن و صحیح سخن گفتن را با دیگران تمرین کنم دیدم که فعلا باید بروم کلاس اکابر. حالا حالا ها خیلی مانده (خودم را عرض می کنم) تا آنی شوم که می خواهم. بقول شاعر "تا بدانجا رسید دانش من - که بدانم که همی نادانم".
در هر حال ممنون که لطف تان را شامل حال ما می کنید.
سالم و خوش و پیروز باشید.
hala hame in harfa va hadisa be kenar, vali manam pishnahadam ineke rooye ye safare kootah modat be Iran masalan ye safar do haftei (ta shahr shologh nashode) jeditar fekr kon va bebin che joori mitooni jooresh koni. vaseye ye adami mesle to arzeshe malio vaghtisho dare. man age jaye to boodam hatman inkaro mikardam.
ghrobanat,
kash