نمایش «شهرقصه» را یادتان می آید؟ همان که فیلی سر و کارش به شهر قصه می افتد (یک جائی توی مایه های برره که سر و کار کیانوش استقرارزاده به آنجا افتاد!) و می آید آب بخورد که می افتد و دندانش می شکند و هر کس از اهالی بجای کمک سعی در کره گرفتن از این آب گل آلود برای خود دارد. خیلی از دیالوگ های این نمایش تبدیل شده اند به ضرب المثل در میان مردم. یادم می آید که یک زمانی من بچه بودم نمی دانم از کجا افتاده بود توی دهان بچه های مدرسه که «وای وای جن جن جن». یا مثلا «خمس و زکاتش رو بده حلاله - بغل رو بپا نماله» و از این دست.
در جائی از این نمایش زیبا هنگامی که فیل بدبخت دندان شکسته روی زمین افتاده و هرکس دارد به فراخور شغل خود برای وی نسخه ای می نویسد و سعی دارد چیزی به او بفروشد، بز بزاز (پارچه فروش) می آید جلو و ذکر طویلی در وصف انواع پارچه های مختلف که به درد فیل مادر مرده دندان شکسته می خورد می دهد و در نهایت هم به او گیر می دهد که از این دانتل مخصوص عروس! بخرد که توی تابستان هم خنک است. فیل بیچاره دندان شکسته هم می گوید «آخ ولم کن جانم» ولی بز بزاز ول نمی کند بنده خدا را. یک زمانی هم این «آخ ولم کن جانم» در بین مردم افتاده بود که بجای «یکی می مرد درد بی نوائی - یکی می گفت عزیز زردک می خواهی» بکار می رفت.
دیروز یک ایمیل گرفتم از یکی از هموطنانی که می گفت از اروپا دارد این ایمیل را می فرستد و مدتی است آمده اروپا دیدار فک و فامیل و دوستان و پای اینترنت سریع نشسته و خلاصه از این لینک به آن لینک می رفته یک روز و ناگهان سر از اینجا در آورده. چند تائی مطالب اینجا را (قبل از پاک شدن شان) خوانده و جزو مشتریان ثابت دکان «نگاهی دیگر» در آمده. گله کرده بود که فلانی چرا آبدوغ خیاری می نویسی و شل شده ای و دیگر مثل دو سه ماه قبل پر شر و شور قلم به کاغذ (کیبرد به مانیتور!!!) نمی بری. خواسته بودند که از خطراتی که ایران را تهدید می کنند و مسائل هسته ای و کش مکش های داخلی و از این حرفها بنویسم. در ضمن برای داستانهای اینجانب نیز اظهار دلتنگی فرموده بودند.
بنده هم برداشتم ضمن تشکر از اظهار لطف شان یک خط برایشان زدم که «آخ ولم کن جانم». دو ساعتی بعد پاسخ آمد که فلانی من که متوجه نشدم این «آخ ولم کن جانم» چیست و از چه قرار است. توضیح بده. ما هم قول دادیم که به مناسبت پست سیصدم این وبلاگ، در اینجا مفصلا و حسابی مسئله را بشکافیم که شکافتیمش.
آخ ولم کن جانم.