نگاهی دیگر، نگاه ما
خیلی وقتها در زندگی لازم است که از نگاهی دیگر به قضایا بنگریم، از زاویه‌ای جدید. نگاه ما باید نگاهی دیگر بشود و نگاهی دیگر نگاه ما
خستگی معده از غذاهای خبری
امروز دوازدهم سپتامبر بود، پنج سال و یک روز پس از حمله بن لادن به برج های دوقلوی نیویورک. دیروز که اصلا تلویزیون را روشن نکردم چون می دانستم که تمام شبکه های غربی از صبح تا شب درگیر این قضیه هستند.
سی ان ان برنامه ای دارد به نام "لری کینگ لایو" که در آن مجری معروف و مسن تلویزیون "لری کینگ" با افراد مهم و خبر ساز روز مصاحبه می کند. برنامه امشب درباره چه بود؟ تروریسم؟ بن لادن؟ برج های دوقلو؟ عراق؟ خیر.
قسمت عمده برنامه صحبت از پسر جوان خانم "آنا نیکل اسمیت" هنرپیشه معروف بود که ظاهرا روز یک شنبه فوت کرده است.
تنها یک روز پس از سالگرد یازدهم سپتامبر برنامه لری کینگ به خانم آنا نیکل می پردازد!
اگر آمریکائی ها هم به سرنوشت ما ایرانی ها دچار شوند و حافظه تاریخی خود را به راحتی از دست بدهند آنگاه بر سر آنان همان خواهد رفت که بر سر ما رفته. همین که نزدیک یک مناسبت مهم می شویم خلائق از سوی رسانه ها آنچنان مورد بمباران خبری و تحلیلی قرار می گیرند که نمی دانند کدام کانال را ببینند و کدام مقاله را بخوانند و به کدام سخنران گوش کنند. همین که چند ساعتی از آن مناسبت گذشت، آن مناسبت به درون فریزر می رود تا سال بعد که بتوان دوباره از آن خورشتی ساخت برای جامعه. بهانه هم این است که معده مردم از خوردن مداوم این غذا خسته می شود.
آیا راهی نیست که بتوان به مردم حقائق را گفت بدون اینکه خسته شوند وبدون اینکه نیاز باشد با زنگ تفریح های مزخرف و پیش پا افتاده توجه آنان را به آنچه در دور و بر شان می گذرد جلب کرد؟
مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin
نوشته شده در 5:36 AM توسط ققنوس.
0 comments

Free Blog Counter